gülüyorum kimi zaman halime.
acı acı gülüyorum aklımdan af dileyerek
ve hayallerim karşısında mahcup olarak.
****
içinde iki kişilik bir hayal bulunan bir kişilik bir hayatım vardı.
aklım uyarırdı beni ve derdi ki,
"zaten yolun uzun ve zorlu,
hayallerin yüksek ve dik dağların başında.
ya bekle oraya çıkana kadar,
ya da öyle birini bul ki seninle bir tırmansın,
hatta sen yoruldukça kolundan tutup sürüklesin.
başka türlüsünü geçirme içinden,
ne ben dayanabilirim, ne kalbin başa çıkabilir bununla
yazık edersin iki kişilik hayallerine de bir kişilik hayatına da"
***
aklım böyle dedi demesine de
ben ne yaptım peki?
bırak benimle gelmeyi, beni de sürüklemeyi,
daha benden haberi bile olmayan bir insanı seçtim,
sana bağlandım
ey bilmezler bilmezi..
sana tutuldum
ey habersiler habersizi.
sana seslendim
ey duymazlar duymazı.
**
sonra cevap verdim aklıma
ve "yanım da olsun, bana inansın da, gerekirse ben onu da taşırım" dedim.
*
güzellikle kal, kalbinle bak dünyaya..
