Bunu Sana Yazdım

Seni hala çok seviyorum.

Bölüm 39 - Sen*Ben*Biz*Aşk

Bölüm 39

Sen*Ben*Biz*Aşk

Durmaksızın kar yağdı iki gün boyunca. 
Aheste aheste düşüyordu bulut parçaları birinci gökten. 
İzledim. 
Bazen camın ardından izledim senin bir zamanlar bana yazdıklarını düşünerek. 
Bazen de çıktım yürüdüm senin sevdiğin şarkıları söyleyerek. 
Ağaçlar, arabalar, yollar her yer bembeyazdı. 
Hatta önümden geçen bir kedinin ve ardımdan yürüyen sahipsiz bir köpeğin sırtına bile yük olmuştu kar.


Seni gördüm her kar tanesinde.
Her biri eşsizdi, her biri başkaydı aynı senin gibi.. 
ve hikayenizde aynıydı sanki. 
Troposfer'den çıkıp tam 13bin kilometre yol katederek ellerime düşen bir kar tanesi gibi, 900 kilometre ötemden çıktın geldin ve girdin hayatıma.
Sen de bir kar kristalinin yeryüzüne inişi gibi "benzersiz bir yoldan, benzersiz ruhunla" düştün hayallerime.
işte bundandı seni çok sevmem. 
işte bundandı dün gece dışarıya çıkıp kara bu sihirli sözcükleri yazmam.

sen
ben
biz
aşk

Bunu Sana Yazdım

Birazcık vaktim vardı bugün.
dışarıya çıktım.
ve üzerinde .. Belediyesi yazan siyah bir banka oturdum.
hemen sağımda, büyükçe bir saksıda,
onlarca sarı çiçek vardı dünyaya kocaman kocaman gülümseyen. 
sol tarafımda ve karşımda ise serviler uzanıyordu sessiz ve sakin.. 
mest olmaktaydılar sanki üşütmeden, usul usul esen tatlı bir esintiyle.
tam o sıralardadır ki,
bir kaç metre ötemdeki devasa heykele bakıp ürperirken ben,
belli belirsiz bir kaç cıvıltı işitti kulaklarım ağaçların sararıp solduğu şu karakışta.
biraz ötemdeki kırmızı gülleri ve 
onlara eşlik eden kıpkırmızı karanfilleri farketmem de 
bu esrarengiz cıvıltıların sahiplerini ararken oldu.
İşte tam on iki saat önce bir dünya gündüzünde,
o siyah bankta otururken ve seyrederken dünyayı,
yine seni düşünmekteydim.

Bunu Sana Yazdım

Biliyorum.

Karanlıklardasın.

Biliyorum.

Sonu görünmeyen bir yoldasın.

Biliyorum.

Sanki dipsiz bir kuyudasın.

**

Ancak şunu da biliyorum ki, ey kendisini sevdiğimden habersiz kimse,

herkes düşmez o kuyulara;

herkes atılmaz o ateşlere;

her çiçek dağların tepesinde meydan okuyup baş kaldıramaz kara.

***

Girmeden önce ateşe, daha gencecikken

çokça yaşamak, çokça ağlamak ve İbrahim olmak gerek.

Düşmeden önce o karanlık kuyulara, daha küçcükken 

çokça aramak, çokça aldatılmak ve Yusuf olmak gerek.

Baş kaldırmadan toprağa, meydan okumadan kara, daha bir tohumken

mahkum olup karatoprağın altına, güneşi özlemek ve kardelen olmak gerek. 

**

Ağla birazcık bu yaşadıklarına..

ama üzülme ne olur.
göreceksin..

ne ateşler yakacak seni,

ne kuyularda karanlık boğacak..

ne de toprak mahkum edecek güneşsizliğe.

**

göreceksin..

göreceksin ey kalbi güzel.

göreceksin bak.

Bunu Sana Yazdım "Bölüm 36"

Bölüm 36 

"Seninle Islanmak"

Dur bak sana bugünümü anlatayım birazcık. Çok işim vardı dün gece bu saatlerde, hatta öyle çoktu ki, tamamını bitirememiş olmakla beraber, sabaha karşı ancak yatabildim. Sekiz buçuk gibi açtım gözlerimi acı acı çalan telefonumun alarmıyla. Bir yandan kalkmak ve kalan işlerimi halletmek isterken aklım; diğer yandan kapanmak ve dalıp gitmek istiyordu gözlerim. Kalkamadım. Öylece yarı uyur, yarı uyanık döndüm durdum yatağımda ve nihayetinde dayanamayıp kalktım. Kalkmamdan yarım saat kadar sonra, ben kahvaltı yaparken mutfakta, sesler duymaya başladım dışarıdan. Hemen cama koştum. Beklediğim fırtına gelmişti ve dayanmıştı sonunda pencereme. Öyle bir rüzgar vardı ki, binanın önündeki o upuzun ağaç ikiye bölünecek sandım bir an. Yağmur rüzgarın kırbacıyla kah batıdan vuruyordu camlarıma, kah yön değiştip güneyden dövüyordu pencerelerimi. 


Yeryüzümüze yağan bulut parçaları öylesine büyüktü ve öylesine şiddetli bir şekilde çarpıyordu ki, sanki kurşun gibiydi herbiri. Geceden kalan işlerimi yapmaya devam ettim kahvaltımdan sonra; tabi  ara ara ara verip bu gök gürültülü ve şiddetli yağmuru seyrederken balkonumun kapısından. Öğleye doğru bir süreliğine dışarıya çıkmam gerekiyordu. Epey bi' düşündüm doğrusu, "çıksam mı, çıkmasam mı, gitsem mi gitmesem mi, ıslansam mı ıslanmasam mı; tüm bunları düşünsem mi, düşünmeden çıkıp gitsem mi" diye.. Nihayetinde sıkıca giyinip şemsiye de almaksızın atılmaya karar verdim dışarıya. Zaten bu fırtına da adımımı attığım anda ilk kaybedeceğim şey şemsiyem olacaktı; bundandır ki almadım onu yanıma.

İçime, ince de olsa uzun kollu bir şey giydim, üzerine de en kalın polarımı aldım kapişonu var diye, onun üzerine de su geçirmez kapişonu olan gocuğumu giydim. Kalbim dolu olsa da seninle, ellerim boştu; apartmandan çıkmadan önce üzerimi yeniden kontrol ettim ve elerimi cebime sokup "merhaba dünya" dedim bir kez daha. Yağmur da, fırtına da birazcık olsun azalmıştı ben evde hazırlanırken. Gideceğim yer on dakikalık yürüme mesafesindeydi. Sanki bu güzel yağmurla duş alıp rahatlayan sevgi dolu tabiatı rahatsız etmek istemezmişim gibi yürümeye başladım usul usul ve küçücük adımlarla. 50 metre sonra İlk köşeyi döndüğümde bir mektup üç satır yazı diye bir de türkü tutturmuş olduğumu farkettim. O anda içime çektim o tertemiz havayı.. Bir anda içime girdin o derin nefesimle beraber ve gideceğim yere varıncaya kadar seni düşünmeye karar verdi aklım kalbimin de isteğiye. Ne kadar gerçekçi dedi aklım senin için; aynı anda kalbim de "ne kadar da tatlı biri" diyordu.. Gözlerimse o güzel gözlerine takılmıştı, hani haksız da değildi.. Onlardan bahsetti durdu yürüdüğüm müddetçe. Burnum kokunu anlatırken bana, kulaklarım da ruhumu okşayan o masalsı sesini hatırlatmaya çalışıyordu bana. Gökyüzüne baktım o anda. Işıl ışıl parlıyordu; gümüş gibiydi sanki. Yağmur da şiddetlenmişti ve pıtır pıtır sesler çıkartarak kapişonuma vuruyordu. Sanki sendin o başımda tıpırdayan yağmur damlaları, Sanki sendin o bulut parçaları, sanki yağmur değildi de sendin beni ıslatan.

Seni gördüm her bir damlada, seni hissettim yüzüme düşen her bir yağmurcukta, seni işittim başıma vuran yağmurun sesinde.. ve seni kokladım sanki, rahmetin toprakla buluştuğu anda etrafa yayılan o tarifsiz rayihada.

Bunu Sana Yazdım

Tatlısın. 
hem de hayatımda yediğim ilk şeker kadar.
Güçlüsün.
hem de hayatımda gördüğüm en güçlü insan kadar.
Açıksın.
hem de bir haziran sabahı kadar.
mücadelecisin.
hem de bir kardelen kadar.
Hayatsın.
hem de Nil kadar.
ışıksın.
güneş kadar, andromeda kadar.

Bunu Sana Yazdım

Çok uzun zaman önce yazdığım bir yazıdan yeniden okudum dün gece, 

ilk kez nasıl değmiş gözlerim gözlerine..
ilk kez nasıl heyecanla dolup taşmış kalbim..
ilk kez nasıl alıp götürmüşsün beni benden.
***
Anlatmışımda anlatmışım sayfalarca..
Uzaktan görmüşüm seni. 
Gördüğüm anda da ok olup saplanmaş kirpiklerin kalbime.. 
Tabii o anda ne senin haberin vardı bundan..
ne de benim haberim vardı.